من از کسانی که تصمیم گرفتند تا جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را به صورت غیررقابتی برگزار کنند، تجلیل می‌کنم.
رسول نجفیان، بازیگر و کارگردان با سابقه تئاتر که در حال حاضر پس از یک ماه اجرای نمایش"رستم و سهراب" در فرهنگسرای نیاوران، با این نمایش در بیست‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور پیدا کرده، با اعلام این مطلب در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر‌ گفت:«با به کار گیری شیوه کنونی برای برگزاری جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، افراد با خی

من از کسانی که تصمیم گرفتند تا جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را به صورت غیررقابتی برگزار کنند، تجلیل می‌کنم.
رسول نجفیان، بازیگر و کارگردان با سابقه تئاتر که در حال حاضر پس از یک ماه اجرای نمایش"رستم و سهراب" در فرهنگسرای نیاوران، با این نمایش در بیست‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور پیدا کرده، با اعلام این مطلب در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر‌ گفت:«با به کار گیری شیوه کنونی برای برگزاری جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، افراد با خیال آسوده به تماشای آثار نمایشی مختلف می‌نشینند و تجربیاتشان به یکدیگر منتقل می‌شود. این اتفاق ارزشمندی است و نتایج مطلوبی به همراه خواهد داشت. من سال‌ها قبل به کشورهای لهستان، روسیه، ترکمنستان، دانمارک و پاکستان سفر کرده‌ام و هیچ جشنواره تئاتری را ندیده‌ام که داور داشته باشد و همگی به صورت غیر رقابتی آثار نمایشی خود را به نمایش گذاشته‌اند. این مسأله نشانگر این است که تئاتر به مسابقه نیازمند نیست؛ چرا که هنری فاخر است و نمی‌توان گفت که از بین 100 نمایش، سه نمایش ارزنده است. هر چند که این امکان وجود دارد که یک نمایش ضعیف باشد و در مقابل، تئاتر دیگری بسیار عالی باشد.»
وی در خصوص نمایش رستم و سهراب اظهار کرد:«برای نمایش رستم و سهراب حدود 10 سال به جمع‌آوری آهنگ‌های شاهنامه فردوستی پرداختم و یک سال نیز به همراه 50 تن از بازیگرانم، آن را تمرین کردیم. این نمایش بسیار مورد لطف عزیزان واقع شد و در این جا لازم می‌دانم از حسین پارسایی ریاست مرکز هنرهای نمایشی، حسین رازی ریاست مجموعه تئاترشهر محمد حیدری، مسؤول امور استان‌های مرکز هنرهای نمایشی و سعید کشن‌فلاح دبیر بیست‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر تشکر کنم.»
نجفیان خاطر نشان کرد:«اگر در این نمایش ارزشی وجود دارد، متعلق به ما نیست؛ چرا که این هنر پیرمردی خراسانی و یا خوزستانی است که در حالی که از سواد خواندن و نوشتن بی‌بهره است، اما شاهنامه را از بر است و ملودی‌های بکر و دست نخورده‌ای از همان دوره فردوسی تاکنون سینه به سینه آنان منتقل شده است. ارزش این نمایش متعلق به نقاشان قهوه‌خانه‌ای است که از گرسنگی جان دادند، اما آثارشان در آمریکا با مبالغ بالا خرید و فروش می‌شود.»
نجفیان در پایان تأکید کرد:«هنر ملی ما حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.»